افزایش قیمت لوازم خانگی به دلیل افزایش دستمزد و نرخ مواد اولیه بوده است و با تغییرات دلار نوسانی نداشته است.
دو عامل نرخ مواد اولیه و هزینه‌ها به طور مستقیم بر قیمت هر کالایی تاثیر گذار است، با افزایش ۳۹ درصدی دستمزد کارگران همچنین افزایش نرخ مواد اولیه به طور ویژه مس، فولاد و آلومینیوم برای تامین هزینه های جاری تولیدکننده لوازم خانگی مجبور به افزایش قیمت لوازم خانگی شدند.
فولادسازان، معادن، گاز، برق و نیروی کار ارزان قیمت دارند، ولی زمانی که قرار است محصول خود را به تولیدکننده داخلی بفروشند، قیمت‌ها را با قیمت جهانی محاسبه می‌کنند و از طرفی هم قیمت جهانی افزایش داشته است و به همان تناسب فولادساز کالا را با قیمت بالاتری به داخلی‌ها می‌فروشد.
لوازم خانگی نه ارز ۴۲۰۰ تومانی می‌گیرد و نه مشمول چیز دیگری می‌شود؛ از این رو، شرایط بازار قیمت‌ها را مشخص می‌کند؛ تولیدکننده مدارک را به سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان می‌فرستد و سپس اقدام به تغییر قیمت می‌کند.
اواخر سال ۹۶ قیمت دلار ۳ هزار و ۷۰۰ تومان بود اما به مرور تا ۹ برابر افزایش یافت با این حال قیمت لوازم خانگی ۳ برابر افزایش یافته است؛ اگر وابستگی صنعت لوازم خانگی به خارج زیاد بود نرخ این محصول نیز به تناسب دلار بالا می‌رفت، به شکلی که باید قیمت یک ساید از ۲۰ میلیون به ۱۸۰ میلیون تومان می‌رسید ولی در حال حاضر کمتر از ۵۰ میلیون تومان است.