طی سال‌های گذشته وزارت نفت ایران بارها هشدار داده که میدان پارس جنوبی که ۷۰ درصد گاز تولیدی کشور را تامین می‌کند، از سال ۱۴۰۲ وارد نیمه دوم عمر خود شده و هر سال ۱۰ میلیارد متر مکعب از تولید آن کاسته خواهد شد؛ به عبارتی، هر سال معادل یک فاز پارس جنوبی از رده خارج خواهد شد.
بخش قطری این میدان مشترک سال‌ها پیش به نیمه دوم عمر خود رسیده بود و قطر با کمک شرکت‌های غربی و نصب سکوهای ۲۰ هزار تنی (۱۵ برابر بزرگتر از سکوهای بخش ایرانی) و کمپرسورهای عظیم، نه تنها جلو افت تولید گازش را گرفته بود، بلکه قراردادهای جدید برای افزایش ۳۰ درصدی تولید گاز از این میدان مشترک با ایران تا سال ۲۰۲۷ را نیز با شرکت‌های خارجی امضا کرده و به سرعت در حال توسعه این پروژه‌ها است.
این تجهیزات در انحصار چند شرکت انگشت‌شمار غربی است.
ایران بعد از برجام ۱۳۹۴، قراردادی ۵ میلیارد دلاری برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی با کنسرسیومی به رهبری شرکت توتال فرانسه امضا کرد و نیمی از مبلغ این قرارداد مربوط به ساخت یک سکوی ۲۰ هزار تنی با کمپرسورهای عظیم بود. بعد از خروج آمریکا از برجام، توتال نیز این پروژه را در حالی که ۴۵ میلیون دلار در آن سرمایه‌گذاری کرده بود، رها کرد.
هم اکنون فشار بخش ایرانی میدان پارس جنوبی حدود ۱۲۰ "بار" (تقریبا ۱۲۰ اتمسفر) است، اما از سال آینده هر سال ۷ "بار" از فشار آن کاسته خواهد شد.
سال گذشته ایران با کسری روزانه ۲۵۰ میلیون متر مکعب گاز در زمستان مواجه بود و امسال این کسری بیشتر شده است. بدین ترتیب انتظار می‌رود در سال‌های پیش رو، میزان کسری گاز ایران به شدت افزایش یابد.