در سال 2017 باوجود افت تناژ شمش فولاد وارداتی به جنوب شرق آسیا ، ساختار آن شاهد تغییر بود زیرا عرضه کنندگانی از ایران و خاورمیانه در این منطقه حضور پررنگی داشتند . با در نظر گرفتن بهبود تقاضا برای شمش در این منطقه اکثر این عرضه کنندگان سعی خواهند داشت در سال 2018 هم همچنان حضور خود را در این بازار توسعه دهند .
در وهله اول نگاه به آمار نشان می دهد که سال 2017 واردات شمش به جنوب شرق آسیا رونق چندانی نداشته زیرا محموله های وارداتی به عمده کشورهای مصرف کننده در این منطقه مانند فیلیپین ، اندونزی ، تایلند و ویتنام در کل 22 درصد کاهش یافته است اما در حقیقت این شکاف ، به عدم حضور عرضه کنندگان چینی در بازار این منطقه بازمی گردد ، چینی ها در این زمان بیشتر بر تأمین بازار داخل تمرکز یافته و بیش از نیمی از سهم خود در بازارهای صادراتی را به صادرکنندگان دیگر کشورها واگذار نمودند ، همزمان تولیدکنندگان داخلی بویژه در اندونزی و تایلند هم قادر به افزایش تولید شدند .
در این شرایط عرضه کنندگان شمش ایران هم از اصلی ترین ذینفعان بودند و در طول نه ماه نخست سال 96 خورشیدی حدود یک و چهار دهم میلیون تن شمش به جنوب شرق آسیا صادر نمودند ، تایلند ، تایوان و اندونزی از مقاصد صادراتی آنان بودند . در حالیکه شرایط بازار داخلی میلگرد در تایلند ضعیف بود نوردکاران این کشور بدنبال تأمین شمش با قیمت های مناسب بودند و تفاوت قیمت شمش ایران و روسیه تقریباً بین 10 تا 15 دلار/ تن بود و برای فولادسازان تایلندی هم بهتر بود که شمش تولید خودشان را استفاده کنند و حتی در مقطعی به فکر صادرات هم باشند .
با در نظر گرفتن ایجاد ظرفیت های جدید در ایران این کشور قادر است در سال 2018 هم فروش شمش خود به آسیا را افزایش دهد اما مشکل اصلی در این راه مسأله پرداخت ها است که بدلیل فشارهای آمریکا و خروج این کشور از توافق هسته ای با ایران ، این موضوع سخت تر هم خواهد شد . بعلاوه ایران نمی تواند به پیش بینی مبنی بر افزایش مصرف در فیلیپین هم امیدوار باشد زیرا معمولاً فروش به فیلیپین برای صادرکنندگان ایرانی بدلیل مسئله پرداخت ها کمی مشکل است . با این حساب خریداران فیلیپینی باید از چین خرید داشته باشند که در سال جاری گاهی پیشنهادهایشان از روس ها هم ارزانتر بوده است . اندونزی و تایلند اما می توانند همچنان گزینه های خوبی برای صادرات شمش ایران باشند .
کشورهای سی آی اس هم در سال 2017 همواره در تلاش برای افزایش صادرات شمش خود به جنوب شرق آسیا بودند . عرضه کنندگان خاورمیانه هم در آن سال حضور موفقی را در بازار این منطقه تجربه نمودند بطوریکه تایلند بیشترین خرید از خاورمیانه را به ثبت رساند . عربستان سعودی ، بحرین ، عمان و قطر عمده صادرکنندگان این منطقه محسوب می شدند . اما مشتریان آسیائی همواره از نبود محموله های منظم و در دسترس توسط این کشورهای گله مند بوده اند .
نکته قابل توجه دیگر در بازار شمش جنوب شرق آسیا در سال 2017 حضور عرضه کنندگانی از بین کشورهای همین منطقه بود بطوریکه ویتنام که پیش از این جزو کشورهای صادرکننده شمش بحساب نمی آمد در سال 2017 بدلیل افزایش ظرفیت تولید و کاهش تقاضای داخلی بیش از 600 هزار تن صادرات داشت اما به تأیید فعالان بازار همزمان با بهبود تقاضای داخلی این روند در سال جاری در حال کاهش است . تایلند و تایوان هم باوجود ادامه واردات محصولات نیمه نهائی در زمینه صادرات هم تاحدودی فعال بودند اما تحلیلگران عقیده دارند با توجه به هزینه های بالا ، آنها قادر به ادامه صادرات نیستند و تنها در زمانیکه بازار در شرایط آرمانی بسر می برد به صادرات مبادرت نمودند .
در سال 2018 ظاهرا ً با جذاب شدن شرایط در بازارهای صادراتی چینی ها مجدداً به این بازارها ورود کرده اند و به نظر می رسد تمام عرضه کنندگان جدید شمش به جنوب شرق آسیا مجبور به رقابت با این غول فولادی خواهند بود البته کلیه فعالان بازار بر این نکته توافق دارند که چین قادر نیست به جایگاه سال 2016 در بازارهای صادراتی دست یابد اما قطعاً در مقایسه با سال 2017 نتایجی بدست خواهد آورد .
اجرای پروژه های زیر ساختی فراوان در فیلیپین در سال جاری این کشور را به صحنه رقابت کلیه عرضه کنندگان شمش فولاد به منطقه جنوب شرق آسیا بدل خواهد کرد بعد از آن اندونزی در جایگاه دوم قرار دارد و اما واردات تایلند حداقل در سطوح فعلی باقی خواهد ماند . تولید فولاد خام این منطقه با ظرفیت 50 تا 60 درصد در جریان است و افزایش حجم تولید کمی دور از ذهن است بنابراین این منطقه همچنان به واردات متکی خواهد بود و اما تنها سوال مطرح برای ناظران بازار این است که کدام عرضه کننده قیمت های بهتری پیشنهاد می دهد ؟