صادرکنندگان فولاد ایران به دلیل مواجهه با چالش‌های متعدد، از جمله افزایش هزینه‌های تولید، نوسانات ارزی و مشکلات مربوط به قوانین صادراتی، همچنان درگیر هستند. عدم اجرای پروژه‌های ساختمانی دولتی و کاهش رشد در شرکت‌های ساختمانی خصوصی، باعث شده است که کارخانه‌های فولاد نسبت به سال گذشته با رکود بیشتری روبه رو شوند و تولیدکنندگان باید با ۳۰ تا ۴۰ درصد از ظرفیت تولید خود پیش بروند. در چنین شرایطی، تامین کنندگان فولاد طویل ایرانی علاقه‌مند به صادرات هستند، اما با موانع سختی روبرو شده‌اند. به عنوان مثال، کشورهای همسایه مالیات بر واردات محصولات نهایی را تحمیل کرده‌اند، در حالی که این مالیات بر بیلت اعمال نشده و از آن برای تولید فولاد نهایی استفاده می‌شود. این وضعیت می‌تواند به انگیزه‌های تولیدکنندگان فولاد ضربه بزند.
همچنین، فاصله بین نرخ رسمی و نرخ بازار آزاد باید حداکثر ۵ تا ۱۰ درصد باشد و افزایش مالیات بر ارزش افزوده و رسیدن به ۱۰ درصد از آغاز سال جدید، اوضاع تولیدکنندگان را بیش از پیش بحرانی کرده است. هزینه‌های انرژی نیز از جمله نگرانی‌های تولیدکنندگان فولاد است و افزایش این هزینه‌ها باعث افزایش هزینه‌های تولید می‌شود.
همچنین، از ۲۹ آوریل، فرمول قیمت پایه مقاطع طویل فولادی تغییر کرده است که با هدف حمایت از نوردکاران صورت گرفته است، اما این تصمیم ممکن است منجر به تاثیرات منفی بر روی سود بازرگانان شود، در حالی که به نظر یک کارشناس بازار، این تصمیم به نفع کارخانه‌های فولاد نخواهد بود.به طور کلی، صادرکنندگان فولاد ایران به دلیل مواجهه با چالش‌های متعدد در بازار، در شرایطی دشوار قرار دارند که نیازمند تلاش و راه‌حل‌های مناسب برای حل مشکلات هستند.