قیمت نهایی آهن تولیدی 30 درصد کمتر از قیمتی است که در اختیار مصرف کننده قرار می گیرد. واسطه گری باعث افزایش قیمت نهایی برای مصرف کننده می شود.
به گفته حمیدرضا رستگار رئیس اتحادیه فروشندگان آهن و فولاد استان تهران، حجم تولیدات کشور 30 میلیون تن آهن در سال است به همین جهت کمبود داخلی احساس نمی شود، از این میان حدود 18 میلیون تن مصرف داخلی و مابقی قایل استفاده برای صادرات است.
افزایش قیمت آهن و فولاد برای مصرف کننده به دلیل عدم هماهنگی و همکاری است، قیمتی که به مصرف کننده نهایی می رسد با دلار و ارز جهانی ست در صورتی که معادن جزو انفال هستند و کارخانجات از منابع عمومی استفاده می کند.
برای بهبود وضعیت اقتصاد برنامه ریزی لازم است قیمت تمام شده تولیدات فولادی با توجه به قیمت حامل های انرژی تا 30 درصد کمتر از قیمتی است که به دست مصرف کننده نهایی می رسد. افرادی که مابین کارخانجات و توزیع کننده قرار گرفتند، موجب بالا رفتن قیمت در بازار می شوند که با اصلاح روش توزیع این موضوع حل خواهد شد.
در خصوص تولیدات فولادی مشکل داخلی نداریم اما کیفیت برخی کالاها و کارکرد آنها تفاوت دارد و کسانی که کالای تولیدی درجه دو را برای مصارف اصلی ساختمان استفاده کنند تخلف است و مهندس ناظر باید کیمیت و کیفیت آن را بررسی کند.
شهرهای حاشیه ای به دلیل کم برخوردار بودن به دنبال کالای درجه دو هستند و چیزی به عنوان آهن تقلبی تولیدی نداریم بلکه می توان برای برخی مصارف از کالای درجه دو استفاده کرد. باید بین افرادی که اثرات اصلی در این حوزه دارند ارتباط و نظارتی از طرف مسئولان دولتی و خصوصی باشد.
در قیمت گذاری تعیین شده از طرف مسئولان قیمت گذاری، سوء استفاده صورت گرفته و این کار را ستاد تنظیم بازار بدون مشورت با اتحادیه قیمت گذاری می کند. تا وقتی که نظام توزیع ضابطه مند نشود، مشکلات حل نخواهد شد.